مرضیه خبیری

بسیجیان، دلباختگان حقیقت و خودباختگان فضیلت، اصیل ترین سپاه نور و روشن ترین پگاه سرور هستند، که ریشه روشنایی را در دل کویر سیاه شب کاشته اند و پرچم نور را برتارک رفیع دنیای تیره و تار برافراشته اند.
آن گاه که، آذرخش اولین شمشیر استکبار، فریاد سرخ رگ های استضعاف را برسینه سیاه آسمان پاشید، این بسیج بود که از حلقوم او فریاد کشید و بر بیداد خروشید.
آن گاه که، دست بیداد قابیل اولین ستمگر تاریخ، نخستین قطره سیاه مرگ را در کام هابیل اولین ستمدیده تاریخ، چکاند و نخستین قطره سرخ خون مظلوم بر خاک ریخت، این بسیجیان بودند که با هابیلیان آمیختند و درجبهه ای به وسعت زمین و فرصت زمان با قابیلیان در افتادند.
آن گاه که بردگان در مصر درکنار اهرام پرپر می شدند وگروه گروه به خاک می افتادند، این بسیجیان بودند که از خاک آنها جوشیدند و بر فراعنه شوریدند.
آن گاه که محمد (ص) آخرین پیام آور آسمانی بت ها را شکست و غل و زنجیرهای اسارت را از هم گسست، این بسیج بود که با شوق و اشتیاق شهد کلامش را نوشید و زمزمه آزادی را از زمزم پیامش نوش جان کرد.بسیج در رکاب علی (ع) پیکار کرد و با بلال شکنجه شد و به همراه ابوذر در ربذه زهر غربت نوشید، با میثم تمار سردار بسیجیان، بر سر دار سرود سروری سرداد.با علی (ع) تنهایی را دردمندانه نالید، با حسن (ع) در بی وفایی یاران ناپایدار گریست و با حسین (ع) در رکاب یاران وفادار، ثار خود را ایثار کرد.همه جا پابه پای ستمدیدگان بر دشت های تشنه ارزش ها بارید و در جای جای کویر تاریخ جوانه های جوانمردی و شکوفه های شادی رویاند.
و آن گاه که اهریمنان حق ستیز، ناجوانمردانه به سوی مرزهای ایران اسلامی هجوم آوردند، این شما سروقامتان سرافراز تر از سهند و استوارتر از الوند در برابر آنها قد برافراشتید و در سنگر مقاومت، قیامت آفریدید. البرز در قامت و الوند را در استقامت شرمنده کردید. کاروان کاروان چون کارون به جبهه ها روان شدید.صخره ها را زیر گامهایتان نرم کردید و سنگ های سخت را به سخره گرفتید. چون آشیان در آسمان داشتید و آشیانه دنیا برایتان تنگ بود. اما در برابر دشمن سرخم نکردید. به شقایق ها شوق شکفتن آموختید. آن چنان سر از پا نشناخته، به سوی جبهه ها یورش آوردید که دشمن را به پوزش واداشتید. و آن گاه که کبوتر سپید بال صلح بر عقاب خونین بال جنگ چیرگی یافت، شعله های جنگ خاموش شد، رگبار تفنگ از خروش افتاد و از ساقه آن گل رویید، باز این بسیج بود که پیشاپیش همه با قلم و کتاب در دست در جهاد سبز سازندگی شرکت کرد.
بسیج بغض فرو خورده و ندای فرو برده رنج دیدگان زمین و دلدادگان زمان است که بذر مقاومت را در دلها کاشته است.
ای بسیجیان سرافراز! پرچمتان همیشه در اهتزاز باد!