برای سربلندی وطن کاری کنید که دنیا به احترام نام ایران از جا برخیزد. اما... برای ادامه راه و رسیدن به هدف، همت ما را نیز می طلبد، حمایت از نخبگان و استفاده از کالای ایرانی شاید تنها خواسته او از ما باشد...
«مهدی فرهودنیا»، کارشناس قالب سازی و یکی از نوآوران بسیجی این مرز و بوم است. تا به امروزبا کمک دوستش ، مهندس عبدالرسول حاجی هاشمی توانسته 4 اختراع در زمینه سیستم های سنجش کیفیت روغن های صنعتی و یک اختراع درخصوص power ups به ثبت برساند. گفت وگوی کوتاهی با این مبتکر بسیجی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.
¤ از چه سالی شروع به تحقیق کردید؟
درهنگام تحصیل در مقطع کاردانی، به صورت عملی با ماشین آلات و تجهیزات صنعتی در ارتباط بودم. آنجا متوجه شدم که پارامتر روغن های صنعتی به صورت دستی کنترل می شوند و مشکلاتی برای انجام این کار وجود دارد. بنابراین ، انگیزه ای در من به وجودآمد و از طریق پیاده سازی سنسرها روی این طرح، به سنجش دقیق، علمی و عملی روغن های صنعتی دست پیدا کردیم.
¤ نخستین ایده ای که به ذهنتان رسید، چه بود؟
سیستم های سنجش کیفیت روغن های صنعتی اولین طرح ابتکاری من بود. این سیستم به کمک مجموعه سنسرهایی که درآن موجود است، کیفیت روغن های صنعتی را می سنجد و وضعیت روغن را درانواع ماشین ها کنترل می کند.
از دیگر مزایای طرح، تشخیص پارامترهای اصلی روغن مثل رنگ، اندازه و ذرات معلق و وضعیت وسیله ای که روغن درآن کار می کند، است. تا سال 1383 که این اختراع ثبت شد ، هیچ کدام از کشورهای جهان روی آن کارنکرده بودند. این طرح شامل 2 اختراع اصلی در زمینه سنسرها و 2 اختراع به صورت آبدیت می باشد.
¤ حمایت و استقبال مسئولان از این طرح چگونه بود؟
سال 1384 پس از ثبت آخرین اختراعم، با چندین شرکت بزرگ ایرانی وارد مذاکره شدم ولی بدلیل حاکم بودن فکر غلط در ساختارهای موجود درکشور و قیمت بالای طرح، پذیرای آن نبودند. تا به اینجا نیز با هزینه شخصی بالغ بر 12 میلیون تومان ، اختراع را به ثبت رسانده ایم. اما برای تولید انبوه سیستم سنسرها به بیش از 2 میلیارد تومان بودجه احتیاج می باشد. اما به علت عدم استقبال مشتری به توافق نرسیده ایم؟!
¤ توصیه شما به جوانان بسیجی؟
از کنار آنچه که در اطرافشان رخ می دهد، بی تفاوت عبور نکنند. نگاه کاوشگر خود را نسبت به مسائل پیرامون فعال بسازند.
تنظیم: مهدیه شادمانی
در سالهای قبل از 1330 ، حضرت امام خمینی (ره) برای زیارت بیت الله الحرام به مکه مشرف شده بودند. در بازگشت از مکه مکرمه ، به زیارت عتبات مقدس کربلا و نجف مشرف می شوند. در آن سالها مرحوم علامه طباطبایی در نجف اشرف در خدمت استادشان مرحوم علامه قاضی (رحمه الله علیه) کسب علم و ادب و فلسفه و عرفان می فرمودند.مرحوم قاضی از بزرگان فلاسفه اسلامی و عرفای بی نظیر عالم تشیع هستند.
یکی از شاگردانش ( آیت الله قوچانی) می فرمود:« به طور کلی این بزرگوار، صحبتی از دنیا و جریانات مادی زندگی شان در طول عمر استادی شان در نجف نفرمودند. وقتی مشغول تدریس می شدند، بی توجه از تمام دنیا و آنچه برجلسه می گذرد، در عالم روحی خودشان سیر می کردند . محال بود کسی در هنگام تدریس آن بزرگوار، در مجلس درسشان شرکت کند و این بزرگوار توجهی به ورود وخروج او کنند.
فرمودند:« روزی در هنگام درس ایشان، سیدجوانی وارد حوزه شد که تا آن روز ایشان را در حوزه نجف ندیده بودیم. استاد، گرم درس دادن بودند که به محض ورود سید جوان ، استاد ، با آن عظمت روحی و سنشان آن چنان دستخوش تغییر روحی شدند که کتاب را بستند و به احترام ایشان، به تمام قد ایستادند و آن چنان از ورود ایشان تجلیل فرمودند که برای همه ما جای تعجب بود؛ از اینکه استاد هم تا آن زمان ایشان را ندیده بودند و آن جلسه هم آخرین جلسه بود. استاد علامه قاضی طباطبایی کتاب را بستند و به طور بی سابقه ای شروع به بحث تاریخی فرمودند؛ زیرا تا آن موقع در این مورد صحبتی نفرموده بودند. در تمام آن جلسه بحث از قیام مردان خدا بود و ساعتها صحبت فرمودند؛ که تا آن روز ایشان در این موارد صحبت نکرده بودند و دیگر تا آخر عمرشان نشنیدم. مجلس پایان یافت و همه رفتند و آن سید جوان بزرگوار ، دیگر دیده نشد.
جناب آیت الله قوچانی فرمودند: این جریان گذشت تا سال 42 که من به قم مشرف شده بودم. شنیدم به مناسبت ایام محرم، مجالسی در منزل امام برپا می شود. به آنجا رفتم. هرگز آن سخنهای علامه قاضی از خاطرم نرفته بود و اینکه آن سیدبزرگوار چه کسی بودند. به محض ورود به بیت امام و زیارت ایشان، متوجه شدم ایشان همان سیدجوانی است که در آن سال به محل درس علامه قاضی وارد شدند. در سالهای قبل از 1330 در شبهای پنجشنبه درس اخلاق می فرمودند، که بسیاری از فقهای سالخورده از محضر ایشان بهره مند می شدند و ساعت ها قبل از تشریف فرمایی ایشان حضور می یافتند.
مرحوم حجت الاسلام سیدعلی اکبر ابوترابی
رمضان 1363 اردوگاه موصل
امروز پیشرفت علوم جدید و سادگی امکان برقراری ارتباط در جهان کنونی و سهولت دستیابی به اطلاعات به اشتراک گذاشته شده در اقسام Server ها فضای بسیار خوبی را برای زالوصفتان سودپرست شب نشین فراهم آورده است که با استفاده از این فضا اقدام به سودجویی های بی انتها نمایند.نمایش تصاویر و فیلم هایی از زنان و کودکان کم سن و سال انسان را یاد دوران گلادیاتورها می اندازد.
مقایسه بین توزیع مواد مخدر و این مورد به ما نشان خواهد داد که متاسفانه چه شباهتهای زیادی بین آنهاست ضمن اینکه در بعضی موارد دومی بسیار خطرناک تر است.
اینترنت و تجهیزات مخابراتی جدید که شاهراه تبادل اطلاعات با اصالت در جهان است و می توان از آنها به عنوان وسیله ای راهوار برای پیشبرد اهداف علمی جهت توسعه و نشر علوم و یکسان سازی سطح علوم در تمامی جهان بشری استفاده برد، متاسفانه کریدر کسب سود برای عده ای معدود و بدور از شرایط انسانی گردیده است. جامعه سالم و خانواده های متعلق به این جامعه از وقوع این مصیبت در اطراف خویش نگران و پریشانند.
در تمامی کشورهای در حال توسعه و یا توسعه یافته برای رانندگی خطرناک که در نهایت ممکن است جان و مال چند نفر را تهدید کند میلیونها دلار هزینه نموده اند و اکیپهای پلیسی را در لوای قانون جلوگیری از وقوع حوادث رانندگی تجهیز کرده اند. روانشناسان بسیاری به آنالیز رفتاری رانندگان متخلف پرداخته اند و با همکاری قانوندانها و قانون گذاران جامعه خویش جزاهای مختلفی برای گناهکاران تعیین نموده اند.تبلیغات جهت تشویق عموم جامعه به مراعات قوانین رانندگی سالیانه گردش پولی معادل میلیونها دلار را در بر می گیرد.
سوال اینجاست چرا مجموعه جرائم اینترنتی دست کم شمرده می شوند؟ مگر این شاهراه جهانی تبادل اطلاعات متعلق به همه نیست؟ مگر نه اینکه نباید اجازه دهیم در این شاهراهها افرادی دیوانه وار جهت کسب درآمد حریم خانواده های جامعه بزرگ جهانی را مورد هتک حرمت قرار دهند؟ سودجویان این شاهراه حتی از تولید و تکثیر مواردی اینچنین پا را فراتر گذارده اند و اقدام به ایجاد چرخه های هماهنگ مردابی نموده اند که وقتی حتی اگر، اشتباه وارد یکی از این سایتها شوید دیگر نمی توانید خارج شوید و هر کدام از زیر گروههای این چرخه را پس می زنید دیگری جایگاه آن را پر می کند و خود را نمایش می دهد.
آمارهای غیر رسمی نمایانگر آن است که روزانه domain 4000 از این دست ثبت می شود. چرا باید اینگونه باشد؟ کدام خانواده، کدام والدین، کدام رهبر جامعه تحمل چنین بی اهانتی را دارد؟ آیا آمریکاییان - اروپاییان - آفریقاییان - آسیاییان استحقاق این توهین و تحقیر را دارند؟ کدام یک از ما می توانیم خود را در جایگاه پدری بدانیم که دخترش به خاطر بدست آوردن چند دلار ملعبه دست سود جویان گردیده و تصاویر برهنه وی به خاطر چیزی اندک تر از دو دلار به نمایش گذاشته شده است؟ تصور آن نیز مشکل است. کدامین جامعه استحقاق چنین توهین و حرمت شکنی را دارد؟
آیا این جنایت نیست؟ برای مقابله با این جنایت ها چه کردیم؟ چه برنامه ای برای آینده داریم؟ چه عقوبتی برای فراهم کنندگان این گونه فضای میزبان اندیشیده ام؟
صادق حکیمی عضو بسیج پایگاه شرکت ارتباطات زیرساخت
رئیس سازمان بسیج اساتید کشور تشریح کرد
تحول در سامانه علمی کشور ضرورتی اجتناب ناپذیر
دانشگاه منتسب به امام جعفر صادق (ع) در صدر اسلام نمونه ای از جنبش نرم افزاری و تولید علم است. در این مرکز همه شئون علمی مطرح می گردد. قبل از اینکه امام صادق (ع) به عنوان ولی خدا بر روی زمین و نماینده تمام نمای دین مبین اسلام مطرح گردد، دانشگاه منتسب به او مرکز کرسی های نظریه پردازی علمی معروف است. بنیانگذار فقه جعفری با فرصتی که در آن زمان بدست می آورد، علوم مختلف الهی و غیر الهی را در این مرکز مورد بحث و بررسی علمی قرار می دهد. زمانی که ظرفیت علمی آن درسطح دنیا برجسته می شود و مورد اهتمام و توجه شخصیت های فکری و فرهنگی جهان قرار می گیرد. امام (ع) با ایجاد این بستر ارزشها و آرمانهای اسلامی خود را ترویج می کند.
دکتر جعفر یعقوبی، رئیس سازمان بسیج اساتید کشور که درباره ضرورتهای طرح موضوع «تولید علم و جنبش نرم افزاری» با صبح صادق گفت وگو می کرد با بیان این مطلب ادامه می دهد: به تعبیر مقام معظم رهبری اگر امروز سلاطین عالم، سلطه خود را بر ملل جهان تحمیل می کنند، به اعتبار برتری های علمی است. اقتدار و تفوق علمی و فن آوری موجب شده آنها سلطه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... خود را بر ملل جهان تحمیل کنند. معظم له در ادامه این سخن می فرمایند: ما هم اگر می خواهیم اهداف مقدس انقلاب اسلامی را در سطح جهان توسعه دهیم لزوما اول باید خودمان را به توانمندیهای علمی مزین کنیم.ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » نوای دلنشین ( دوشنبه 87/3/13 :: ساعت 3:44 عصر )
در عملیات والفجر 4 در کنار دشت شیلر و پادگان گرمک عراق، من به همراه چند نفر از دوستان مجروح شدیم. نیروها هنوز در حال پیشروی بودند و دشمن از یک جناح هنوز مقاومت می کرد و خط شکسته نشده بود. یکی از بچه های مجروح رو به آسمان کرد و گفت: «خدایا! آمبولانس بفرست» من گفتم: برانکارد برساند تا برسد به آمبولانس. در همین حال یک آمبولانس عراقی به طرف ما آمد و می خواست ما را به اسارت بگیرد. من گفتم: بچه ها دعا کردید؛ ولی خدا نخواست.
یکی از بچه ها که از ناحیه پا زخمی بود خود را به سنگری رساند و یک نارنجک برداشت و به فاصله 2 متری آمبولانس انداخت، راننده آمبولانس عراقی تا پیاده شد نارنجک منفجر شد و او کشته شد. یکی دیگر از بچه ها که مجروحیت کمتری داشت ما را با همین آمبولانس به عقب برد و در باران تیر و ترکش ها پنجر نشد و خداوند آمبولانس بی راننده فرستاد و راننده ما که رانندگی را خوب بلند نبود به زحمت بدن نیمه جان ما را به عقب رساند.
آزاده محمدرضا اسلامی میبدی
در این مقاله درصدد هستیم با توجه به اصالت فرهنگ اجتماعی و عناصر سامان بخش آن در ساماندهی امور اجتماعی در تاریخ و تمدن ایران زمین، نقش سرمایه اجتماعی و شاخصه های آن را نسبت به بسیج عمومی برای تولید قدرت نرم که همان نفوذ اجتماعی است در دفاع و مقابله با انواع تهدیدات فرهنگی و اجتماعی باز یابیم. بدون شک اگر در سازمان های مناسب اجتماعی، تولید سرمایه اجتماعی بر اساس پتانسیل های فرهنگی صورت بگیرد و بتوان مردم و ساختارهای اجتماعی را حول محور شاخصه های سرمایه اجتماعی ساماندهی نمود، دست یابی به بسیاری از اشکال اداره جامعه در ابعاد سیاسی و امنیتی و اجتماعی در زمان و نیروی انسانی کمتری امکان پذیر خواهد بود.این مقاله به این موضوع می پردازد که آیا در بسترسازی برای بسیج عمومی می توان از شاخصه های سرمایه اجتماعی بهره برد؟ آیا بسیج به عنوان یک فضای تعاملی می تواند در تعامل با بافت جامعه در ایجاد جذابیت ها و شکل گیری و هدایت ترجیحات کنش گران اجتماعی به تولید قدرت نرم و مولفه های آن بپردازد؟
هادی عبدالملکیادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » نوای دلنشین ( پنج شنبه 87/2/5 :: ساعت 2:25 عصر )
گفت وگو با برنده جشنواره فیلم های پنج دقیقه ای بسیج ؛
دوست داشتم زمان جنگ رزمنده بودم
غزاله مرعشی
متین کاظمی نمین، دانش آموز کلاس دوم دبستان یکی از برگزیدگان جشنواره فیلم های کوتاه 5 دقیقه ای بسیج است. فیلم «رزم متین و افراسیاب» درباره رزمنده ای است (با بازی خود او) که به جنگ می رود، جانباز می شود و در نهایت پس از شهادت به بهشت می رود. از او به عنوان «کوچکترین فیلمساز» شرکت کننده در جشنواره تقدیر شده است. در این باره با او گفت وگو کرده ایم.ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » نوای دلنشین ( دوشنبه 87/2/2 :: ساعت 1:0 صبح )
دکتر حسین قنادیان¤
روزهای پایانی دهه دوم فروردین ماه مصادف است با شهادت یکی از هنرمندان بسیجی که سید شهیدان اهل قلم لقب گرفته است . شهید آوینی ، شهیدی از خیل هنرمندان رسالت مداری که علاوه بر کار در حوزه هنر مصطلح هنرش اخلاص در عمل و درد آشنایی او با دردمندان و ولی نعمتان جامعه بود . راهی را که او در عرصه هنر با این دو ویژگی پیمود ، دریچه ای از تحول عمیق معنایی و معنوی را در حوزه هنر پیش روی هنرمندان و هنر گشود . براستی هنر و هنرمند را امروزه باید با چه معیار و شاخصی سنجید و ارزش گذاری کرد ؟ آیا همان طور که در تعاریف تکراری و وارداتی یا شبه وارداتی آمده هنر یعنی تخیل آزاد ؟ بدون هیچ قید و بندی؟ آیا هر کسی که صرفاً قدرت تخیل و خیال پردازی قوی و منحصر بفردی داشته باشد هنرمند است ؟ و اگر در جایی تابلو ، فیلم ، نمایش ، طرح ، اثری و نوشته ای موزون و آهنگین توسط فردی خلق شد او هنرمند و این آثار ، ملاک هنرمندی و ارزش اوست؟.
همه بر این موضوع واقفند که یکی از تمایزات انقلاب اسلامی با دیگر انقلاب ها و حرکت های رهایی بخش داشتن زیر ساخت فرهنگی است . چنانچه ارزش ها و مبانی فرهنگی انقلاب را بتوانیم دائم در محیط زندگی اجتماعی و فردی شاداب ، سرزنده و پویا نگه داریم ، قابلیت توسعه و تکامل را دارند و می توانند راه های نوینی را فرا روی حوزه های دیگر زندگی بگشایند . کاری که شهید آوینی در عرصه هنر انقلاب کرد این بود که هنر را با تکیه به مبانی فرهنگ انقلاب آموخت ، به کار گرفت و زمینه فرهنگ سازی و توسعه آن را با ارائه سبک نوینی از هنر درد آشنای اجتماعی و مردمی پایه گذاری کرد .
اکنون که سال ها از شهادت این هنرمند عزیز می گذرد ، هر ساله با برپایی مراسم و بزرگداشتی ، یادش را گرامی می دارند و اما صد حیف و دریغ که حتی دوستان انقلاب و همراهان و هم فکران این شهید به این اندک بسنده کرده و رضایت داده اند . مگر یکی از ابعاد مظلومیت فرهنگ و هنر در جامعه همین شیوه عمل و رفتار با این نخبگان و پرچمداران نیست ؟ آیا هنرمند مسئول ، متدین و انقلابی این شیوه عمل و رفتار را می پسندد؟. آیا مدیر فرهنگی و هنری در نظام اسلامی که مسئول هدایت ، رشد و بالندگی هنر ناب در جامعه است می تواند به این اندک کفایت کند ؟
پس جا دارد حالا که فرهنگ و تفکر بسیجی به عنوان یکی از ارزش های فکری انقلاب اسلامی ، بدست معمار کبیر آن امام خمینی (ره) در جامعه نهادینه گردیده و شهید آوینی یکی از همان بسیجیانی است که با تفکر بسیجی شجاعانه در این وادی حساس ، عاطفی ، عمیق و مهم وارد شد و آن را درنوردید و افق های تازه ای را فرا روی جویندگان و تشنگان هنر ناب گشود، و در سالی که رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی آن را سال نوآوری و شکوفایی نامیدند دیگر هنرمندان و مدیران هنری با شجاعت و درایت ، برای حل چالش های پیش روی فرهنگ و هنر جامعه ، دست به کار شده و آنها را به نفع فرهنگ و تمدن و هنر ناب اسلامی و ایرانی حل نمایند ، و اگر بناست که این انقلاب همچنان بالنده به پیش برود و پله های ترقی و تعالی را در حوزه های فکری ، علمی ، هنری و فرهنگی طی نماید، یکی از بهترین معبرها و گذرگاه های پیش روی آن خروج از برگزاری مراسم های کلیشه ای و پرداختن به بهترین روش حق شناسی و گرامی داشت از آوینی عزیز و آوینی های زنده و شهید است . یعنی ادامه طریق در افقها و راه هایی که امام و رهبری پیش روی هنرمندان ، مدیران و دلسوزان انقلاب اسلامی و ایران عزیز قرار داده و آوینی ها به عنوان بسیجی در آن گام نهاده و سر و جان در آن فدا کردند .
آری بزرگداشت شهید آوینی به معنای حقیقی آن یعنی رفع مظلومیت از چهره فرهنگ و هنر جامعه ، یعنی دمیدن روح ارزشها و باور های دینی در فرهنگ و هنر جامعه ، یعنی خارج کردن فرهنگ و هنر از چرخه سیاست زدگی و سیاست بازی ، یعنی جاری کردن فرهنگ و هنر به معنای واقعی آن در بدنه جامعه و زندگی عامه مردم ، یعنی نگریستن به فرهنگ و هنر به مثابه هوا و ضرورت حیاتی و زیر ساختی آن برای ادامه حیات و توسعه و پیشرفت فردی و اجتماعی ایران اسلامی ؛ یعنی خارج کردن فرهنگ و هنر از انحصار عده قلیلی که دغدغه نام ونان آنها را به این شریان حیاتی انسان و جامعه سنجاق کرده است، یعنی پیوند بین اجزای مختلف فرهنگ و هنر و رشته های مختلف آن به یکدیگر در راستای هم افزایی کارکردهای رشته ای و تخصصی و در نهایت گرامی داشت یاد و خاطره شهید آوینی بعنوان هنرمند بسیجی و کسی که داعیه فرهنگ و هنر ناب اسلامی ، انقلابی و ملی را داشته یعنی پیراستن فرهنگ و هنر جامعه از شائبه های غرب زدگی ، ابتذال ، لودگی ، بی هویتی و بی مسئولیتی و آراستن آن به تعهد ، خدا محوری ، خود باوری ، عطوفت ، همدلی ، همکاری و احساس مسئولیت و تکلیف برای تربیت انسانهای خدا باور و خدوم به بشریت و حل مشکلات و معضلات اجتماعی و امید آفرینی برای تلاش و دستیابی به قله های رفیع تعالی و سعادت.
و این رسالت کسانی است که به نوعی خود را در درجرگه اصحاب فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی و خادم آن می دانند .
¤رییس سازمان بسیج هنرمندان
اینجا تنها خانه امید نیست!
مریم حسن پور
کتیبه ها راهنمایم می شوند. زنگ در را به صدا در می آورم. پدری مهربان که با نام «پدر محله» می شناسندش پذیرایم می شود. قدم به خانه ای می گذارم که دیوارهای آن دفتری از عشق است، شقایق نامه ای است که بر روی گلبرگ های آن صحنه های ایثار به نمایش درآمده است. صحنه دشت کربلا، خیمه ها ، تیرها، یزیدیان و در آن سوی میدان حسین بن علی (ع) مقتدای آزادمردان به نماز ایستاده است.
با روشن نمودن شمع در سقا خانه ، قلم را با نیت تبیین راه شهدا از زبان پدر شهیدی که تنها نقشش واژه پدر بودن نیست برسینه ورق به حرکت در می آورم ضبط را روشن می کنم. پدر امید همانند معلمی که کلاس درسش اتاق امید و کتابش زندگی و سلوک شهدا است از لزوم احیای فرهنگ ایثار و شهادت در جامعه و از فعالیت های فرهنگی خود برای حفظ نه تنها نام فرزندش بلکه تمام شهدا می گوید...ادامه مطلب...
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » نوای دلنشین ( سه شنبه 87/1/20 :: ساعت 1:0 صبح )
اوایل جنگ بود. توی لشکر امام حسین (ع) در دارخوین مستقر شده بودیم. توی مقر یه سوله تسلیحات داشتیم. همه جا آروم بود، یه دفعه صدای هواپیما، انفجار و ... سوله تسلیحات رو که زدند فهمیدم منافقین و ستون پنجمی ها کار خودشون رو کردن، همه پناه گرفته بودند. دیگه کسی جرأت بیرون اومدن از پناهگاه رونداشت. من هم پشت یک تپه ای پناه گرفته بودم. توی این آتیش و انفجار اطراف پمپ بنزین باید از همه جا خلوت تر باشه. نگاه کردم حاج حسین خرازی بود توی این آتیش و وحشت و ترس و... می خواست بنزین بزنه! شیر فلکه بنزین رو بازکرده بود با خیال راحت شیلنگ بنزین رو گذاشته بود توی باک ماشین و بنزین می زد... !
انگار چیزی تو وجود حاجی به نام ترس وجود نداشت. انگار تو این دنیا از چیزی نمی ترسید. دلیلش هم این بود که اصلا به دنیا دل نبسته بود. حاجی به یقین رسیده بود! واقعا این زبان حال حاجی بود « من هماندم که وضو ساختم از چشمه عشق چهار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست.»
رضا کردی
